درد

با رفتن تو این خیابان درد میگیرد

آغوش قهوه تووی فنجان درد میگیرد

کابوس میبینم؛ کجایی؟! حال تو خوب است

بالشت خیسم روی ایوان درد میگیرد

این خانه بی تو شکل زندانست بانو

تنهایی ام در کنج زندان درد میگیرد

گم گشته ام در جاده ی چشمت عمیقا!

پا در مسیر این اتوبان درد میگرد

این درد را با هرکه گفتم دود شد رفت

سختست اینها قلب انسان درد میگیرد

این ساعت بی مصرفم خوابست شاید

هرلحظه با این حس فقدان درد میگیرد

از ابر بودن خسته ام ؛پاییز لطفا!

این شعرها با طعم باران درد میگیرد

خواب حضورت را هزاران بار دیدم

با رفتنت هرجای تهران درد میگیرد!

هیربد