سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        خلقت آدمي ( اول)

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۲۳ فروردين ۱۳۹۴ ۱۰:۴۳ شماره ثبت ۳۶۰۳۹
          بازدید : ۳۹۹   |    نظرات : ۲۹

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

          خلقت  آدم ( اول)
        چون    كه   خلق  آدمي  كامل   بشد                
                  جايگاهي   بس    بلند     نائل     بشد
        پس   دميدش   روح حق  بر جسم آن             
                     اشرف المخلوق     گرديدش   از   آن
        سجده  كرد اين  آدمي  را   هر   ملك              
                   جز   همان   مغرور،  شيطان      فلك
        گفت   برتر   از    وجود     او    منم             
                      طوق    خفّت      گردنم    كي   افكنم
        چون كه گفت او  از  من  اندر  بارگاه           
                      آن  من  از  او    بر گرفت  زو جايگاه
        چون  كه  طوق  بندگي  كرد او  برون             
                    طوق   لعنت   گردنش   كرد او درون
        اشرف  المخلوق  جايش   شد  بهشت         
                        اين چنين در  سرنوشت   او   نوشت
        چون در آمد در بهشت  بي  جور  او           
                       خوش بُدي با جفت خود  هر  طور او
         پس  خدا  گفتا  به    آدم   اي   بشر            
                        در  بهشت   پرهيز كن،  شيطان  شر
        او  حسد  ورزد   تو   را  باشد  عدو           
                        نزدت آمد،  دور  كن  خود  را  از  او
        در حسادت   كينه  و    بغض   شديد           
                        همچو گرگ، مغضوب را خواهد دريد
        هيچ   آفت   نيست  بدتر   زين    يكي            
                      در  حسد  ويران   شود  هردم   يكي
        داده ام   صد ها   درخت    ميوه   را              
                     رودي از شير  و  عسل، صد ها  گياه
        هرچه  مي خواهي بخور اي   بنده ام             
                      پس نخور آن  يك  مكن   شرمنده ام
        اين  چنين   ايام   او   بر   كام    بود             
                     روز  و  شب  شيطان  به فكر دام بود
        عاقبت     ابليس     آمد     در    كنار                 
                    دام   خود  را   پهن  كرد او  بهر  كار
        اولين  دامش    طمع     آمد   به  كار            
                       با   چنين   ترفند    آدم   شد    شكار
        گفت آدم  را،  نگفت   او   راز     اين            
                        تا  كه  ناميرا    نگردي   بعد   از  اين
        با  چنين    ترفند   در   دامش   فكند              
                      ليك   حرفش   ديد      آدم     ناپسند
        گفت من  هرگز   نگردم  سوي    تو             
                       من  نخواهم  شد  چنين  در  كوي  تو
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        3