سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        موبدان معبد ( دوم )

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ چهارشنبه ۱۹ فروردين ۱۳۹۴ ۱۳:۲۷ شماره ثبت ۳۵۹۴۲
          بازدید : ۳۵۳   |    نظرات : ۴۷

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

         موبدان معبد ( دوم )
        چند گاهي چون كه در كار آمدي               
                       نقص ها  بسيار  شد، خار    آمدي
        مردمان ناراضي از  معبد  شدند              
                         اين چنين آن موبدان  هم  بد   شدند
        موبدان    آورده   ترفندي    دگر              
                        حكم  كفر  آمد   ميان   بر فرق  سر
        هر  كجا  آمد سخن از  يك  خطا              
                        اين چنين   سركوب  بنمودي   دغا
        پس  حكيمي   بود   اندر  روستا              
                        كو   سخن   گفتي   كم  و  اما  بجا
        مشورت  كردند با  وي  مردمان            
                          كي  توان شد ما خلاص از موبدان
        اندر  آن   معبد   خدا   پنداشتيم                
                       بود  ابليس    او،   خدا    انگاشتيم
        پير دستي بر سر و رو مي كشيد             
                         طعم   تلخ  جهل   مردم  مي چشيد
        گفت   ابليسي كه اندر شهرماست           
                           در  درون معبدش  او يك خداست
        چون   برون آمد از آنجا  با  دعا               
                        نقش   ابليسي   گرفت    آن  مدعا
        قاعده   باشد  به دنيا    اي  عزيز                
                       مرز بين  حق  و   ناحق   را  تميز
        جايگاهت  گر ز ظرفت   بيش شد                
                       هر  كلامت  مردمان را   نيش  شد
        آن خدا كو شد به معبد   اندرون                
                       اندرون    بودي    خداي   اندرون
        هيچ شّري سر  نزد از   آن  خدا                  
                       چون ز  حّد  خود  نبودي  او  جدا
        چون كه پا ازجا برون   بگذاشتي                 
                       پس  درخت  شّر  درونش  كاشتي
        آن درختش  ميوه هاي   تلخ  داد                   
                     هركسي  كو  خورد كامش تلخ زاد
        كام آدم تلخ  چون گردد  ز  كس               
                         نيش  گردد  هر  كلام  و  هر  نفس
        چون كه  نيش آمد   كلام   مدعا                 
                        فعل او   شيطاني  است حتي   دعا
        گر كه ابليس آمدي او را به جان           
                             گر خدا نامش بود ، شيطان  بخوان
        در حذر گر  آمدي   زو مردمان               
                          مي دهد  بر  باد  وي   را  دودمان
        اين بگفت در حلقه و گرديد دور               
                          چشم  بگشود و سپس گرديد كور
          
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        2