باغچه ی حرام

در اختفای کابوسهای شوم

شبانه شبنم می کارم

بر تنِ نحیفِ خاکم

تاول زده

از تبِ ریشه ات

حاشیه باغچه ام

ای معبرِ تجربه های بکر!

من باغچه ای حرامم

و تو

غنچه ی ممنوعه ی من

همان مفهومِ تلخِ صریح

ای تعبیرِ گنگِ باورهای کودکانه  !

هر شب

در لحظه های لرزان بلوغ گناه

در فراموشیِ حکمِ حلال و حرام بودنم

شخم می زنم

خاطراتت را

 تو هر بار

بر تنِ خاکِ نحیفم

بذر عصیانت می پاشی

و من

به صبح نرسیده

می شوم هرزه زار احساس