سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        سال یک هزار پانصد سوم

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۲ فروردين ۱۳۹۴ ۲۰:۴۱ شماره ثبت ۳۵۵۸۴
          بازدید : ۳۷۳   |    نظرات : ۲۷

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

         سال یک هزار و پانصد ( قسمت سوم)
        باز مي آيد به ذهن اين گونه راز
                         حالت  خورشيد  و  ماه  يكه تاز
        گرمي خورشيد گر افزون  شود
                          حال فرزندان  دوران  چون شود
        بازمي خواند به گوشم اين صدا
                          غم مخور گواين سخن از نزد ما
        گرمي دنياي ما ز اعمال  ماست
                          حال بد در ما ز قيل و قال ماست
        هوش را دردشمنيها  كار بست
                           اين چنين احوال از آن آمد بدست
        بعد از اينت  هوش  در رفع بلا
                            كاربند   و  رفع   كن   اي   مبتلا
        گر  ترا  انديشه ي  پاك  آمدي
                            اين بلا را صد وجب خاك آمدي
        آسمان  ز   آلودگيها  پاك  كن
                            جمله  زشتیها ی  دنیا خاك كن
        آسمان  گر نايدش  ظلمي ز تو
                            خود بسازد خويشتن بی دست تو
        باز  مي گويد  ز  فقر  مردمان
                             باز   مي پرسد   غناء  این و آن
        گفتمش از فقر هيچ  آنجا  مجو
                            فقر ما در  جهل  ما كن جستجو
        گر كه جهل  آدمی   آمد  فرود
                            ريشه فقرش بخشكاندي چه زود
        گر تعادل بود بين  اين  و   آن
                           خوش ثمر مي داد باغ این جهان
        بي تعادل سيره ي  جاهل  بود
                            با  تعادل  در  صفت   عاقل   بود
        پس كمال آدمي  رشدش  نبين
                            بلكه  در  اين  راه تعديل اش ببين
        آنچه را زيبا بود در اين جهان
                            نسبت اندازه   باشد  اين  به   آن
        علم مي گويد به تو  اندازه اش
                           جهل ميگويد  كه  پر كن خانه اش
        علم آدم بيش گشتي و   فزون
                             جهل آدم خاك مي گردي  درون
        آنچه را زين آدمي  من  ديده ام
                           خوش ثمر زين باغها من چيده ام
        گفت اينجا يك سئوال ديگريست   
                        پس چرا  آينده ها  خاكستريست
        گفتمش آينده در  مه  شد  پديد
                            زين  سبب خاكستري آمد به ديد
        اين سياهي جملگي ازديدماست  
                         اين تباهي جملگي ز احوال ماست
        پاك گردان چشمها  از كينه ها
                             تا   كه   شفاف  آيدت    آينده ها
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        3