سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        وصل زنبور

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ شنبه ۲۳ اسفند ۱۳۹۳ ۲۱:۵۹ شماره ثبت ۳۵۳۷۷
          بازدید : ۳۶۵   |    نظرات : ۴۸

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        وصل زنبور
        شنیدم چو فصل بهاران رسد
                            گل پر ثمر باغ و بستان رسد
        هوا رو به نرمی  برد آن زمان
                          دل نرم رویان شود نرم از آن
        به کندوی زنبور بنگر چه سان
                        به  وصل اندر  آیند   زنبورکان
        چو بانو برون گردد ازبهر وصل
                        به پرواز  گیرد  ره  زاد  نسل
        نران صد به دنبال او شد برون
                      که تا یهترین نسل خود را فزون
        بلند  است  پرواز  معشوق  ما
                      ضعیفان  برون  رفته از جایگاه
        ازآنان که درمانده از وصل شد
                      و نومید از آن رشته در نسل شد
        یکا یک  به کندوی خود رهسپار
                        به نزد محل هر یکی شد شکار
        ز درماندگی مرگ زاید و بس
                         برون گردد از دایره ذات خس
        چنین بگذرد تا به آخر رسد
                         و نوبت چنین بر قدر نر  رسد
        به ناز و به پرواز نزدیک یار
                          که تا جوید آن کام خود از نگار
        چو وصل آمد وعیش پایان گرفت
                        جدایی ز یک دیگر این سان گرفت
        یکی ماند و حامل به صدها ز نسل
                       دگریک  بمرد از پس همچو   وصل
        چنین قصه گفتم  بدانی چه سان
                        بود     آخر   میل   بر   عیش شان
        چنین است رسم سرای  درشت
                       کسی   کو   بماند  ز  ره  را  بکشت
        دگر هم که وصل  آورد قدرتش
                        چنین کس  به  مرگ آید از قدرتش
        ولی فرق دیدم در این و درآن
                        یکی مرگ  دون  و  دگر  را کلان
        یکی مرد  از  ناتوانی  به  ره
                        دگر  از  توانایی اش  شد   به  ره
        یکی  مرگش   آمد  بدون  اثر
                        دگر مرگش  آمد   به  صدها   اثر
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        4