سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 7 دی 1403
  • سالروز تشكيل نهضت سوادآموزي به فرمان حضرت امام خميني -ره-، 1358 هـ ش
  • شهادت آيت الله حسين غفاري به دست مأموران ستم‌شاهي پهلوي، 1353 هـ ش
27 جمادى الثانية 1446
    Friday 27 Dec 2024
      مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

      جمعه ۷ دی

      زاهد و مست

      شعری از

      عباس زارع میرک آبادی

      از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

      ارسال شده در تاریخ دوشنبه ۱۱ اسفند ۱۳۹۳ ۰۸:۵۱ شماره ثبت ۳۴۹۶۲
        بازدید : ۵۲۸   |    نظرات : ۶۲

      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

       
      زاهد و مست
      پير هوشيار آن  جوان  مست  ديد
                            با غضب روي  خود  از  او بر كشيد
      گفت    با   ام الفساد،   همبند  شد
                            پاي   شرعيات   او  در   بند     شد
      او نجس باشد  ز بوي  آن شراب
                            همچنان  سگ  كو در  افتادي  به آب
      ني نمازش در قبول  آيد   نه  قول
                            از  نجس   بيرون   نشايد  غير  بول
      توبه اش   هرگز  نمي گردد  قبول
                           صد گنه  را مي كشاند  روي  كول
      دوزخ از روي چنين سگ شرمسار
                       اين    گنه   هرگز  نمي بخشد  نگار
      توبه کردن  بهر سگ  باشد  حرام
                       مسجدی را ره  نباید   کلب   و دام
      آن جوان مست، آه  از  دل   كشيد
                       طعم  تلخ   نيش   را  آنگه   چشيد
      پس رهش كج كرد از هوشيار  پير
                     دور  شد  از  پير و شد ديگر مسير
      پیر زاهد چون به خوابی شد  ثقیل
                   آن سروش آمد تو کی گشتی وکیل؟
      از چه رو گفتي ز سوي ما سخن
                     دور  كردي   بنده ام   را   از  وطن
      کی تو را  گفتیم  درب  خانه   بند
                     روی هر انسان  که  بودت  ناپسند
      از چه رو بر جای ما بنشسته ایی
                   درب  حکم    ایزدی  را    بسته ایی
      هر که را خواهی بهشت می آوری
                    هر  عمل  از   مردمان   را  داوری
      آنچه خواندی  در  کتب  نادان  ما
                    صورتش    برداشتی    بی  محتوا
      صد  گنه  داری  تو ای  زاهد  نما
                   روبهي،  شیر مي نمايي    با   دغا
      غیبت  و  تهمت   حلال   پنداشتی
                     صد  زنا  از  بهر   خود   برداشتی
      بهترآن باشد که گیری راه خویش  
                     مردمان  را  واگذاری   راه  خويش
      آنكه   گفتا  نهي    از   منكر كني
                       ني   بگفتا   بنده   از  ره   در  كني
      گر  بود  مهرت  به  مردم   بيشتر          
                        در  ره  آيند و  بگردند  خويش  تر  
      ۱
      اشتراک گذاری این شعر

      نقدها و نظرات
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


      (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      نظرات

      مشاعره

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      2