سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        مرگ پروانه

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۱۰ اسفند ۱۳۹۳ ۰۸:۱۵ شماره ثبت ۳۴۹۳۸
          بازدید : ۳۶۳   |    نظرات : ۶۹

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        مرگ پروانه
        در گذر از كوچه باغ آن رهگذر
                            يك شفيره ديد و  كرمي غوطه ور
        كرم مي رفت تا كه پروانه  شود
                          بال  و  پر   بگشوده  دُردانه  شود
        صبحگاهي سرد بود و زَمهرير
                           رهگذر  ترسيد   آيد   مرگ ومير
        با خود  انديشيد  تا  كاري كند
                            خدمتي   بر   حال   بيماري   كند
        گفت بايد گرم  گردد اين زمان
                            تا   كه  پروانه  نميرد  در  جهان
        اين چنين در دست آمد بي زبان
                         با  نفس  گرما  بدادش هم زمان
        چون كه گرما آمد اندر جان او
                           صد شكاف  ريز  شد  مهمان او
        جلد او بشكست و او آزاد شد
                           پس برون آمد از آن دلشاد شد                  
         خواست تا پرواز گيرد در هوا
                          بال و پر بگشايد  و  گردد   رها
        بال و پر را بر بدن چسبيده ديد
                         ناخوشي بر حال   او آمد   پديد
        بي ثمر صدها  تلاش آمد  از او
                         سعي او بودش به سان يك عدو
        گر به مردابي  فرو  افتاد  كس
                         بهترآن باشد رها گردد چو خس
        گر تلاش آرد مضاعف در عمل
                        مرگ را با دست خود گيرد بغل
        عاقبت بي  كامِ    پروازي  بلند
                           مرگ او آمد از آن ‌لطف خدنگ
        گفتمش آن   رهگذر   را   ابلهي
                          كار   نادانسته  گردن  مي نهي
        كاش چشمت كور بودي آنزمان
                         كاش آن دل مي شدي نامهربان
        كّشتي آن پروانه را با لطف خود   
                      بي سبب گشتي به هر آشي نخود
        گاه آدمها ز روي لطف  خويش  
                        كرده ديگر مات بي هشدارِ كيش
        گر بخواهی در  كمال  آيد  بشر 
                         خير خود كم كن، حذر بنما ز شر
        در تكامل پيچ و خم در راه بين
                          پس  قدم  بردار  آرام  و  متين
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        4