سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        ‌جوان شّر

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ سه شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۳ ۰۸:۱۲ شماره ثبت ۳۴۷۹۰
          بازدید : ۵۱۶   |    نظرات : ۸۵

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        جوان شّر
        يك   جواني   بود   شّر   در    شهر   ما   
                          زور   بازويش    كلان ،    آن    شّر    نما
        مردمان   از   دست   او   ني   در   امان
                          آنچه   را    مي خواست  او   بايد  همان
        پس   خريد   او  ملكي   از   يك  پيرمرد
                          قسمتي  از  قيمتش    در   جيب   كرد
        پير     شد  در   جوي    حق    خويشتن
                         آن    جوان     گفتا   مجنگ با  پيل  تن
        گر   بجويي   حق،  ترا    سر     بشكند
                        خانه ات  را   درب    و   پيكر   بشكند
        عاقبت   آن    پير از   حقش    گذشت
                        آن   شرور   از   ماجرا شادآب گشت
        سالها    بگذشت بر    آن       ماجرا
                        پير  مرد   رحلت  گزيد  از  اين  سرا
        آن   شرور  شد   پير در  طول  زمان
                        كودكان      پير،      گرديدند    جوان
        جمله  در  صف آمديم و   هر  كدام
                       ناگهان    ديديم   كه   ره   آمد   تمام
        نزد   قاضي   رفت   آن     فرزند    پير
                      دعوي   حقش   نمود ،   هر چند  دير
        قصه ي    دوران    پيش   آغاز     كرد
                     آن   سند   را   نزد   قاضي  باز  كرد
        حكم  قاضي  شد   كه   جبران   بايدش
                         حق  چو  سوزد  صد دوچندان آيدش
        شّر  ما  را   حكم     قاضي،  داد    وي
                        رعشه   افتادي   به جسمي  همچو ني
        پير      امروز   و   جوان    آن    زمان
                        مرگ   خود   ديدي  از  آن حكم گران
        گفت  ما   را   سقف   خانه  شد  خراب
                       قاضي اش  گفتا  جواني  شد  بر آب
        گفت  ما   را  مرحمت   كن     بخششي
                       گفت،  قاضي  حق   ندارد   بخششي
        او  كه   صاحب  شد   تمام  اين  جهان
                       خود   نمي بخشد   ز   مال   مردمان
        زور  بازو   رفت  و  حق   آمد    ميان
                       اين  چنين   باشد   زمانه  اي   جوان
        در  جواني   داد ،   آن   روزت    امان
                       روز   پيري   مي دهي    تاوان    آن
        مست  و  مغرور  از  توان  خود شدي
                       اين چنين از خويشتن بي خود شدي
        روزگاري   مي شود   كه   اين  ماجرا
                      دامنت    گيرد ،     نمي گردي     رها
        حق   و  ناحق     نزد   خود   انگاشتي
                     پس  درو كن،  آنچه  را  خود كاشتي
        در    جواني     هرز    علفها    كاشتي
                     وقت     پيري    ميوه اش   برداشتي
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        4