پیاله سحری

پیاله سحری شب که سر کشید بیا
وداع و وقت خدا حافظی رسید بیا

در انتظار تو بودم که شب گشائی در
سپیده در بگشود و ز ره رسید بیا

زبس در انتظار نشستم که آئی در پیشم
چراغ رفت چو نفتش به ته کشید بیا

صبا چو گفت ندارد پیامی از طرفت
ز غصه جامه خود غنچه هم درید بیا

رسید قصه این خانه خراب دلم
به جغد آن خرابه بسویم پرید بیا

دکان خانه دل پر ز غصه گشته ولی
نه آن رفیق و نه دشمن از آن خرید بیا

گلی برای تو دارم که حرف عشق زند
به پای بوته آن اشک من چکید بیا

بهر کجا که بکردم ز دست غصه فرار
دو پا گرفت و چنان پشت من دوید بیا

گذشت عمر و کمر شد کمان و پای علیل
سیاه روزم و مویم بشد سپید بیا