سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        کندن چاه

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ جمعه ۲۴ بهمن ۱۳۹۳ ۰۸:۲۹ شماره ثبت ۳۴۴۵۲
          بازدید : ۴۲۷   |    نظرات : ۱۹

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

         كندن چاه
        ساليان  سال   قبل  از  اين  زمان  
                        در   زمان    شاهي   آن    خانِ   خان
        پيش  شاه رفتند  رعيت  با شتاب
                           مشكل   خود   گفته  از  قحطي  آب
        شاه را  دستور  شد  پولي  كلان  
                          دست   نظميه  دهند   از   بهر   آن
        پول دولت با حساب است وكتاب
                            زين سبب دزدي ازآن باشد سراب
        خوردنش هرچند سخت آمد وليك
                            گر  بيابي  راه  آن  گردي   شريك
        لقمه هايش گر درشت  آيد  دهان
                             پس   ببندد  راه  اين  و   راه    آن
        ليك  گر آرام  و  پيوسته  خوري 
                           اندك  اندك  بهره  از  آن مي بري
        چون كه پول آمد به دست آن مدير
                              چاه كن بردي  درآن دشت   كوير
        گفت چاهي كن گشاد اندر  گشاد 
                             تا بگيري مزد خود گردي تو شاد
        چاه  كن  گفتا  كه آب اينجا  مجو
                              هر چه مي خواهي بجو، آبش مجو
        آن مدير  گفتا  بكن   حرفي  مزن
                              پس كلنگي سخت بر خاكش  بزن
        چند  كندي  از  زمين   تا  ساعتي
                              وقت  آن   آمد  كه  گيرد   راحتي
        باز  گفتا   اي   مدير    بي   قرار
                               زين  زمين  آبي نشايد، گوش دار
        چند روزي اين چنين  آمد به سر
                               تا كه  صبر  آن  مدير آمد به سر
        عاقبت  گفتا  بر  او   ابله  خموش  
                           پس بگير اندرز  من  اينجا به گوش
        گر    ندارد  هيچ  آبي    بهر  ما 
                             نان   كه   آرد  بهر  تو  اي  آشنا
        آري اي ياران گهي  در  ملكمان
                              چاه   را   كندن   بود  از بهر نان
        آب   دارد    يا   ندارد   بگذريم
                               نان  خود  از   چاه  كندن بنگريم
        ابلهی  در  راس  كار سازمان
                               صد  دو چندان چاه كندی بهر نان
        كاش ناني را كه  آوردي ز چاه
                                همزمان   با  آب  بودي  بهر  ما
        كاش مي شد جاي ديگر  چاه  كند
                                  زان يكي  صد لقمه نان آيد به بند
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        3