برای عموی عزیزم

عمو ای آدم پر کار وعاقل عمو ای سرور و سالار کامل عمو ای سایه ی گلهای پر پر عمو ای یار فرزند برادر برایت دفترم را می گشایم به نامت شعر نابی می سرایم به نامت ای که احمد نام هستی اگر فارغ شوم از شور ومستی بگویم نام تو زیبا ترین است ز هر نام ونشان والا ترین است الف اولاد آدم را نشان است ح اش حلم وشهامت را نشان است م اش منهی خاتم را نشان است د اش دیاری نطق زبان است عمو جان نام تو زیباست زیبا به زیبایی به حق یکتاست یکتا عمو جان ای که نامت بهترین است در این دنیا که شیطان در کمین است بباید همچو نام خود نکو بود به دشتستان فقط با لاله خو بود که این گل رنگ وبو از عشق دارد به رنگ وبوی خود بر خود نبالد سیه کرده درون سینه ی خویش به دل خورده غم دیرینه ی خویش به هر سازی نرقصیدست این گل به اشک او نخندیدست بلبل کسی اورا درون سینه جا داد که دل را زینهار از هر ریا داد ریا جایش دل عاشق نباشد بدینسان بنده ای مشفق نباشد انیس ویار این گل باش ای دل به عشق او چو بلبل باش ای دل عزیزا یار دیرین جوانم درخت سبز وپویای جهانم به زیر سایه ات سبز است این گل به پای عشق خوشرنگ است این گل پدر گر رفت وسایش بر سرم نیست اگر دیگر انیس مادرم نیست اگر رفت از سرم آن سایه ی ناب از اوخواهم بدین سایه دهد تاب. اگر آن سایه رفت این سایه چون اوست چون این هم همچو او می داردم دوست