سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

پنجشنبه 6 دی 1403
    26 جمادى الثانية 1446
      Thursday 26 Dec 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        پنجشنبه ۶ دی

        وقت رفتن

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ جمعه ۵ دی ۱۳۹۳ ۱۸:۳۸ شماره ثبت ۳۳۰۴۱
          بازدید : ۳۳۴   |    نظرات : ۳۱

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        وقت رفتن
        چون كه وقت رفتنت  شد  بار بند 
                                گر   نبستي   بار،   گردي      ناپسند
        عاقبت   بارت    ببندند     ديگران  
                                اين  چنين  رفتن  بود  بر  تو   گران
        حيف باشد آدمي  كو    رنج  برد 
                                 وقت  رفتن  غصه هاي   گنج  خورد
        ياد مي آيد تو  را    وقت   ورود
                                   ديگران   رفتند   تا    گشتي  وجود
        ياد  داري   جمله هاي   خويشتن  
                                 كي  برون   گردند   پيران  از  وطن
        كي بياسايد  كمي  اين   جان   ما   
                                كي  شود  اين  خان، بگردد  زآن  ما
        حال  وقت  تو  رسيد  اندر  ميان  
                                 بار ها بربند و  خود  شو   از   ميان
        گر ببندد ميوه خود را بر  درخت   
                                يا   بپوسد   يا   كلاغش   مي خورد
         در  حكايت   آمد  از  نقال   شهر   
                                كو همي صد قصه  مي گفتي  ز  بر
        قصه هاي زال  و شهر زير   آب     
                               جنگ   بين    رستم   و    افراسياب
        جمع  بودند مردمان بر گرد   او 
                                جمله   مردم  مي شنيدي    ورد  او
        اين يكي درنقش رستم شد پديد  
                                   ديگري شد زال  و خود آنگونه ديد
        سومي  را  نقش  شاهي داد  او    
                                 آن  دگر   را   داد   نقشي  از  عدو
        هر كسي را  نقش   پايان  آمدي  
                                   بار  خود بر بست و بيرون   آمدي                             
         پير  مردي  بود  بين   دوستان
                                    كو  فرو در  نقش  رفتي  در   ميان
        آنچنان در نقش بودي آن زمان
                                    رفته از يادش كه  بود  آن داستان
        چون كه نوبت بر كس ديگر فتاد
                                     پيرمرد  از  قصه  بيرون  ني  فتاد
        باز   تكرار  بيان   خويش   كرد 
                                    باز تيرش  در  كمان  خويش  كرد
        باز  مي خواندي رجز با  روبرو
                                   اين چنين  مردم  شدي  در  گفتگو
        بايد او را برد بيرون زين  مكان 
                                    تا  نميرد  قصه   زين  زخم  گران
        ليك  گوش  پيرمرد نشنيد حرف
                                     همچوكبكي سرفرو بردي به برف
        عاقبت  نقال  و  چندين  مردمان  
                                   نعش  او  بردند   بيرون  از  ميان
        قصه ها از نو شروع گرديد  باز
                                     هركه را نقشي بداد آن قصه ساز   
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        2