سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

پنجشنبه 6 دی 1403
    26 جمادى الثانية 1446
      Thursday 26 Dec 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        پنجشنبه ۶ دی

        درد حماقت

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ پنجشنبه ۴ دی ۱۳۹۳ ۱۸:۱۹ شماره ثبت ۳۳۰۱۲
          بازدید : ۴۸۳   |    نظرات : ۴۱

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

                        درد  حماقت
        تولد حضرت عیسی بر همگان مبارک باد
        در  روايت  آمد  از  عيسي  كه  گفت
                     من   به  اذن   او   كنم   بيدار   خفت
        كور  و  كر  را صد  شفا  آمد  ز من
                       هر  مرض  را  صد  دوا  آمد  ز من
        زنده  گردانم     به   اذن   او    بشر
                      كار  من   باشد   شفاي  خير  و شر
        بس    دواي     دردها   نزدم    بود
                       بس   شفاي  صد مرض يك دم بود
        ليك  دردي  ديده ام  او  را  به  جان
                      كو   ندارم   هيچ   درمان   بهر   آن
        در   تعجب    جمله     ياران    آمدي
                      اينچنين   دردي   كرا   جان   آمدي
        چيست  نام  درد  بي   درمان     ما
                       آن  سيه   بخت   كيست از ياران ما
        جملگي  حيران  ز  حرف  آن    ولي 
                     خواستند  تا  راز    آن   گويد   ولي
        آن  پيامبر  گفت  گريان   شرح   آن  
                    غصه  خورد  از عجز، در درمان آن
        گفت  خصلت   شد  به   جان   آدمي  
                    خود  ببيند، ني   جهان  را  يك  دمي
        اندرون   ذهن   او   دنياي     اوست  
                    اين چنين ديوانه  و خود راي اوست
        حرف  خود  را  حق مطلق  داند   او 
                      سر نوشت  خويش  را خود راند او
        آنچنان  مغرور  از  افكار     خويش   
                    هرسخن از او به تحقير است و نيش
        ني  بداند  خير  خود،  ني  خير كس    
                     هر عمل  از  او فقط شّر است و بس
        او  خدايي  خلق   كرد  از  خويشتن 
                       گوشها  را  بسته  بر  اندرز  و   پند
        رنج  خود  بر  ديگران  بسيار  كرد  
                       هر  رفيق  و  همرهش  را  خار كرد
        ني  توان  جنگيد  با  او  هر    زمان   
                       ني  توان  خنديد   با  او  يك   زمان
        گر  تو صد  لشكر به  جنگ آراستي
                        احمق  آرد    لشكرت    را    كاستي
        اين  چنين  بر  خشم  شد  ياران او  
                       خواستند  نامش،   بگيرند  جان   او
        هرچه  گفتند  نام  او  گو  بر  زبان 
                         امتنا    كردي     پيامبر    از    بيان
        گفت  نامش  گر   بگويم  بر   شما   
                         ُشبه   آيد    در   ميان    جمع   ما
        هم  عمل ناحق  ز  او  و هم سخن   
                         نام   او   احمق   بود   در    انجمن
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        4