سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 2 آذر 1403
    21 جمادى الأولى 1446
      Friday 22 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        جمعه ۲ آذر

        مسیر بهشت

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ شنبه ۲۲ آذر ۱۳۹۳ ۰۸:۲۶ شماره ثبت ۳۲۶۳۸
          بازدید : ۴۰۴   |    نظرات : ۳۲

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

         
         
        <p style="\&quot;text-align:" center;\"="">مسير بهشت
        گفت،  هر كس    راه  جنت   را   گزيد
                                      از   ره  دوزخ   بر آن     خواهد  رسيد
        راه باريك است  و چون  شمشير تيز
                                       در     گذر    آتش      برافروزند     نيز
        گر  بلغزد   پايت،      افتادي   درون
                                        هم بسوزي  از  درون،  هم     از  برون
        گاه   شايد   كس    بگيرد   پاي    تو
                                        تا كه  بنمايد  در  آتش       جاي     تو
        راه    بندد    گاه      شيطان    رجيم
                                        با تو   مي گويد   كه   ره    كج  آمديم
        آتش  آن   ره ،  ز   اعمال   تو     شد
                                       حال  آنجا   جمله   از   حال   تو    شد
        گفتم   او را  اي  طبيب     حال     ما
                                        قصه ي   ره  بد    نمود     احوال    ما
        راه  جنت  شاد  و   خوش   انگاشيم
                                        كي   چنين   راهي   پلشت     پنداشتيم
        آن چنان  فردوس   را  كردي    بيان
                                       راه  آن  چون   بوستان   آمد      گمان
        گفت  ما     را    وعده ها  حق  آمدي
                                       وعده ي    ابليس       ناحق        آمدي
        آنچه   از     جنت    بگفيم ات   نشان
                                        از پري رويان،  شراب   و      حوريان
        وعده هاي     حق    بود   اندر  ميان
                                        ليك   ره  بايد، كه  تا  شد     در  ميان
        گر   نباشد  راه     فردوس   اينچنين
                                         هر   كسي  ره  مي نمايد     اندر   اين
        جنت  از   روي    تو  جنت  مي شود
                                        ورنه   هر  بيغوله يي        جنت    بود
        حور عين و   آن شراب و  صد پري
                                        در  زمين  هم  مي توان    گرد  آوري
        در زمين هم   مي توان    رود  عسل
                                        يا   پري  رويان   بگيري   در      بغل
        آنچه   كم  داري  تو  اينجا  اي عزيز
                                        صحبت     خوبان   و    ديدار    عزيز
        نرم   خويان   ره  برند  در   جايگاه
                                         ز آتش،  اين  نرمي  بگيرد خوي    ما
        گر  بخواهي    نرم   گردد  آن  غذا
                                          روي   آتش   پخت   گردد از     قضا
        گاه   بيني    جنگ    بين     مردمان
                                         آتش  آمد   بهر   پخت   اين  و     آن
        نرم   گرداند  چنين    آتش    جهان 
                                        روي  خوش در خام  نابيني    نشان
        ليك اگر   آتش  ز  حد  شد  بيشتر
                                           پس بسوزاند  تمام  از  خشك  و تر
        زين سبب هيزم تو كم كن در اجاق
                                           تا   نسوزند   آنچه   آمد   در  اتاق
        هيزم  دوزخ     از   اين  دنيا   رود
                                           شادي  فردوس  نيز    زينجا    بود
        كي  توان   هيزم   به  انبار    افكني
                                          جاي  آن  گل   بوته ها   را    بركني
        گر  در  اين  دنيا   روا  داري  ستم
                                           عاقبت  بر   تو   روا   گردد    ستم
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        لاله و گل نشانه از طرف یار داشت ااا بی خبر آمد چنان روی همه پا گذاشت
        ابوالحسن انصاری (الف رها)

        نرگس بخواب رفته ولی مرغ خوشنواااااااگوید هنوز در دل شب داستان گل
        میر حسین سعیدی

        رها کن دل ز تنهایی فقط الا بگو از جان ااا چو میری یا که مانایی همه از کردگارت دان
        نادر امینی (امین)

        لااله الا گو تکمیل کن به نام الله چو چشمت روشنی یابد به ذکر لااله الا الله چو همواره بخوانی آیه ای ازکهف بمانی ایمن از سیصد گزند درکهف بجو غاری که سیصد سال درخواب مانی ز گرداب های گیتی درامان مانی چو برخیزی ز خواب گرانسنگت درغار مرو بی راهوار در کوچه و بازار مراد دل شود حاصل چو بازگردی درون غار ز زیورهای دنیایی گذر کردی شوی درخواب اینبار به مرگ سرمدی خشنود گردی زدست مردم بدکار
        میر حسین سعیدی

        مراد دل شود با سی و نه حاصل ااا به کهف و ما شروع و با ه شد کامل اااا قسمتی از آیه سی ونه سوره کهف برای حاجات توصیه امام صادق ااا ما شا الله لا قوه الا بالله اال

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        6