گل آوازه ي كهكشان

ز روزي كه ابرو كمان با من است
گل آوازه ي كهكشان با من است
جهانخواره را گو: «كه بي تو چه داشت؟!»
تو را دارم اكنون جهان با من است
چو سرو روانم نباشد به بر 
به ديده كه اشك روان با من است
به حافظ بگوييد :«جاي تو سبز»
كه فرخنده بانوي جان ، با من است
نترسيد و در قلبِ درياي عشق
به هر موج آن، همچنان با من است
ز پيري چه باكي به دل باد، هان
خدا را، كه بختِ جوان با من است
«چه غم دارم از تلخي روزگار
شِكر خنده ي آن دهان با من است» ١
١. بيت از زنده ياد فريدون مشيري

طارق خراساني