دل

به دل گفته بودم که دریا بماند*

نه راکد چو مرداب یک جا بماند

که بی رنگ وروشن چو آب ذلال

که آیینه ی آسمان ها بماند

به سنگی ترک بر ندارد چو تنگی

که صندوق اسرار دنیا بماند

به زندان ا گر سر در آرد چو یوسف

ولی همچنان پاک وزیبا بماند

اگر نیست دل چودر یا مصفا

کمک کن خدایا که دریا بماند

*این مصراع سروده ی آقای محمد جواد فاضلی است مطلع غزلی به نام (آرزوی کال)