ملکه

به يمن آمدنت در تدارک غزلم
چقدر بوي گل سرخ می دهد بغلم
چه خواب ها که براي رسيدنت ديدم
بگو که زودتر از تو نمی رسد اجلم
تو در احاطه صدها هزار و من تنها
به فکر حمله آخر به کندوي عسلم
جنون من به تو در باور کتاب که نيست
به هيچ کس نتوان گفت قصه و مثلم
از آن دمی که به عصمت تو را شناخته ام
سپرده ام همه واجبات را به قلم
مرا به خواب کسي می بري درون خودم
دچار حسرت گيسويت از شب ازلم
تو را براي تو می خواهم ای عصاره من
گمان مبر که پر از آرزوي مبتذلم
خبر رسيد که ياري عزيز در راه است
به يمن آمدنت در تدارک غزلم