حریم دوست

سفري غريب و زيبا ، به تو از تو می گريزم
نفسي نمی توانم که نبينمت عزيزم
تو مرا در این ديارِ پرُِ رنج دشمن ای دوست
به حريم خويش بنشان بنشين که برنخيزم
غم تو اگر بخواهد که من از تو دور باشم
همه عمر هم نباشي تو بخواه می ستيزم
تو و چشم دل فريبت تو و دست مهربانت
من و ياد دل نشينت من وچشم اشک ريزم
تو چه شوق مبهمی که به نياز من تنيدي
به اميد ديدنت در لحظات رستخيزم
تو تمام گوشه هاي نظر مرا گرفتي
به کسي که می شناسم به تو از تو می گريزم