گلزار کربلا

چون سحرگه باد از گلزار یاران می گذشت
اشک در چشم پر ابر بهاران می گذشت
موجهای شعله سر تا آسمان برمی کشید
زانچه اندر خاطر هر قطره باران می گذشت
بوی گل آفاق را در هر کران پر کرده بود
صدهزاران نغمه در جان هزاران می گذشت
درهوای کربلا شور لقای روی دوست
چون نسیمی در دل زار نزاران می گذشت
آفرین گویی اهل آسمان را گوش کن
بر وفا در آنچه بر آن گلعذاران می گذشت
در هوای جرعه ای زان باده ناب و طهور
سوزها برجان سوزان خماران می گذشت
این چه حال است ای مسلمانان، چه شور و جذبه است
کاینچنین در زیر تیغ کینه داران می گذشت
از قضا جان شهیدان مست جانان گشته بود
چون تن صد پاره در پای سواران می گذشت
آفتاب هردوعالم همچو نور والضحی
بر سنان خیره نیزه گذاران می گذشت
مهدی آفاق جهان را پرکن از آوای عشق
کان شهید جاودان از ذهن دوران می گذشت
رحمت حق بود این حالی که بر عشاق رفت
حالی از او بود کو بر رستگاران می گذشت

مهدی رستگاری
یازدهم دی ماه سال یکهزار و سیصد و هشتاد و هفت خورشیدی