نایاب من

ناياب من ، يگانه من ، ای يار
يادمرا به خلوت دل بسپار
سهمی بزرگ از غم دنيا برد
اين ياد را هميشه عزيزش دار
آزاده ای به بند کشيدي باز
اي عشق ای فراز نجيب دار
تو کوه با شکوه پراز رازي
راهم بده به خلوت خود در غار
وقتي که می کني تو پرستاري
می مانم از ازل به ابد بيمار
صيقل بده کدورت روحم را
آئينه وار در تو شوم بسيار
پيدا شدي به شکل صدا در من
راهي نمانده تا کنمت انکار
پاکم کن از سياهي هر نفرت
بگذار عاشقانه شوم بگذار
حتي براي فرصت کوتاهي
رنگين کمان شو در دل ابري تار
لبريز از طراوت بارانم
وقتي لب تو می کندم تکرار