عصر پاییز

در حال عصري جمعه در پاييز می مانم
از التماس و خواهشت لبريز می مانم
حتي اگر با من نباشي عمر دنيا را
با فکر آغوش تو در پرهيز می مانم
بي تو نمی مانم در این روياي وهم آلود
من با توام بي هرکه و هر چيز می مانم
بي آنکه در دستم سلاح مهر تو باشد
در جنگ بي رحمانه چنگيز می مانم
تا دانه هاي اشک می کارم به خاک دل
من هم چنان مرطوب و حاصلخيز می مانم
من جنگلم با آتش هجر تو می ميرم
بر دار يادي سرخ ، حلق آويز می مانم
اين فلسفه شايد کمی سخت است و گنگ اما
من در غم عشق تو شورانگيز می مانم
من روزها و فصل بسياري به خود ديدم
در حال عصري جمعه در پاييز می مانم