تاکستان مستی روز
برای بودن اندیشہ ھای زادہ شدہ
گاھی حضور حاضری
آغوش تنہایم را
بردیدہ پر خروش شعرم می گریاند
وچہ غوغایست
بر قلم طنین انداز می شود
کہ تمام بودنم را بہ یغما می برد
گاھی ، نگاھی
بر شعلہ ای کہ می افکنی
دیدہ بہ دیدہ گریبان گیرت می شود
وآنگاہ
شعور شعر گلہ وار گل می کند
چہ تبسم گاھی است
وقتی خنگستان عقلم پر می شود
آہ ...
طنز ھارا زار باید دید
زار، زار، زار
وقتی زرو راز فاش می شوند
چہ فحشاخانیست
تو بہ بودنت بناز
کہ زان پس
بودن را باید شرطی ساخت
گاھی شرطی را بہ شرط چاقو نمی فروشند
چہ تلخ می نوشند
عصارہ روزرا
کہ امروز ھم پیکار می کنند
وچہ آھنگیست
بین اندیشہ وقلب
گاھی این دو راھی را باید پر کرد
تا کہ چہار راہ تردید را رد کرد
وچہ مرموزند
انسانہای کہ اطرافت
نقش بہ نقش می انگارند
وانتہای خط و زمانشان
بس بہ لحظہ ای باتو بودن بند است
آن..
آہ...
کہ می کشی می شکندشان
پس بیندیش کہ اندیشہ از کجا می خیزد
تا اندیشہ ھایت زردو غمناک نشوند
در تاکستان مستی روز