بذرِ عشق

چو عطر یاد تو در سینه پیچید
فرو شست از دلم اندوه و تردید
شد عطرآگین تمام لحظه هایم
به جسم خسته جانی تازه بخشید
گشودم دفترم شعری سرایم
قلم در دست من مستانه رقصید
تمام واژه ها مشتاق بودند
قلم بر نام زیبای تو چرخید
چو حک شد نام تو بر لوح جانم
درون سینه دل یکباره لرزید
چه حس و حال زیبا و غریبی
زچشمانم زلال اشک جوشید
چنان سرمست گشتم گوییا دل
شرابی کهنه از عشق تو نوشید
نشستم بر سر سجاده ی عشق
و بذر عشق تو در سینه رویید
چو بگشودم در دل را به رویت
جهان با یک نگاه عشق خندید