آخرین شور

با سپاس از الطاف استاد منوچهری

برای دوستانم لولی وش عزیز .رضا حیدری نیا ی گل سودابه نازنین .آرمینه ی ناب که اشعارشان را به روی چشم می نهم.

واستادی که دوست ندارد استاد صدایش کنیم

جناب ترکمان عزیز ودیگر دوستان که مجال ذکر نیست.

دفترم بی خط ورو سپید است

دیگر از دست من ناامید است

دیگرم شور شاعر شدن نیست

این شعف از دلم پر کشیدست

شاعری پیشه ی همچو من نیست

قلب من مامن یاسمن نیست

من گلی زرد وپژمرده هستم

آبرویی مرا در چمن نیست

دوستان شعر شیرینتر آرید

دستها بهر سبقت بر آرید

هر صدف قلبم آرام نارد

بهر آرامشم گوهر آرید.

سعی می کنم پای شعراتون حضور داشته باشم .اگر قصوری بود ببخشید.