سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه 27 آبان 1403
    16 جمادى الأولى 1446
      Sunday 17 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        يکشنبه ۲۷ آبان

        چشم به دریا

        شعری از

        کیوان رادفر

         از دفتر دل نوشته ها نوع شعر مثنوی
        ارسال شده در تاریخ شنبه ۱۴ تير ۱۳۹۳ ۰۲:۵۵ شماره ثبت ۲۷۷۶۶
          بازدید : ۵۵۵   |    نظرات : ۳۰
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر کیوان رادفر

            چشم به دریا
        از این ساحل که چشمم رو به دریاست            
        امید دیدنت از دور پیداست
        تو روزی دل به دریا داده بودی                      
        برای هر خطر آماده بودی
        دل از دلدادگان ناگه بریدی                         
        ز بام دوستی ها پر کشیدی
        ز یک آوای شیرین خیالی                           
        شدی اندر پی آن طبل خالی
        سراب از دور می دیدی و رفتی                      
        امید از شاخه می چیدی و رفتی
        چو می رفتی افق همرنگ خون شد                
        دلم دیوانه تا مرز جنون شد
        تو رفتی تا سر آید تیرگی ها                         
        به در از نا امیدی ، خیرگی ها
        ولی راهی که رفتی بر خطا بود                     
        ندانستی تو را مقصد کجا بود
        شدم زین اتفاق سهل و ساده                        
        رفیق و همنشین جام باده
        شبم چون روز بی خواب و پریشان                 
        و روزم همچو شب گریان و نالان      
        شبی تا آ سمان روحم سفر کرد                     
        می اش با روح پاکت همسفر کرد
        حقیقت بود ، یا اوهام و رویا                         
        تو را با چشم خود می دیدم آنجا
        در این گشت و گذار آسمانی                        
        صفا بود و امید و مهربانی
        زلبخندت روانم تازه می شد                         
        شعف بی حد و بی اندازه می شد
        ولی در پشت این لبخند زیبا                        
        نهان می کردی ام اندوه دنیا
        چو پرسیدم ز حالت خنده خشکید                 
        ز چشمت قطره ها چون ژاله بارید     
        پشیمان بودی از سودای رفتن                       
        تحمل آرزویت ، جای رفتن
        در آن دم قلب من گویی دو تا شد                 
        یکی شاد و یکی از غم فنا شد
        تو را گفتم نمی دانم چه گویم ؟                    
        جواب حیرتم را در چه جویم ؟
        که از اندوه تو ای نازنینم                             
        چرا شادم گهی ، گاهی غمینم
        به من گفتی :"ز رفتن توبه کردم                   
        ولی از شرم رویت بر نگردم "           
        " به تو بد کرده ام با بی وفایی                      
        از این رو می کشم ضجر جدایی "
        " تو هم از غصه با می هم نشینی ؟                
        که هم در آسمان هم در زمینی ؟ "
        به تو گفتم اگر جسمت سفر کرد                    
        خیالت از جدایی ها حضر کرد
        به جز درد فراق و بی پناهی                         
        به قلبم کس ندارد چون تو راهی
        ز خاطر محو گردد چون بیایی                      
        عذاب و محنت و درد جدایی
        کبوتر شو به بام خانه باز آ                           
        به آغوش من دیوانه باز آ
        تو این دریای دوری را شنا کن                      
        من ساحل نشینت را صدا کن
        گل رویت از این گفتار وا شد                        
        دلت از بند غم گویی رها شد
        گشودم دست خود تا گیرمت دست                 
        قدح از دست من افتاد و بشکست
        از این بانگ شکستن دیده وا شد                   
        حقیقت جای رویا بر ملا شد
        نه با تو همنشین بودم نه در اوج                    
        به دریای دلم اندوه زد موج
        بدیل روی ماهت بالشم بود                          
        که با نرمی جواب خواهشم بود
        نسیم دلنشین گاه دیدار                             
        نفوذ باد بود از درز دیوار
        نوایی کز تو اندر گوش من بود                      
        صدای نغمه ی مرغ چمن بود
        نخوابیدم شب از افکار آن خواب                    
        غریقی بودم و در چنگ گرداب
        ولی با خواب خوب حین مستی                     
        امیدم داد ، آن دادار هستی  
        از آن شب اینچنین افتاده در دل                   
        که در دریایی و چشمت به ساحل
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۱۶ شاعر این شعر را خوانده اند

        کیوان رادفر

         ،

        محمد مير سليماني بافقي(باران)

         ،

        سعید باسوری

         ،

        باقر اللهیاری

         ،

        الهام اسلامی

         ،

        حوریه (دلشید) اسماعیل تبار

         ،

        مینا علی زاده

         ،

        جواد مهرگان مجد

         ،

        صفیه پاپی

         ،

        شرمینه بهاروند

         ،

        عباسعلی استکی(چشمه)

         ،

        علی اسماعیلی

         ،

        عليرضا حكيم بيرانوند

        ،

        میثم دانایی

         ،

        فرید عباسی

         ،

        حسین احسانی فر(رهای لنگرودی)

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
        ۹ ساعت پیش         مهرداد مانا مهرداد مانا
        ۱۹ ساعت پیش         احمدی زاده(ملحق) احمدی زاده(ملحق)
        ۲ روز پیش         محمدرضا آزادبخت محمدرضا آزادبخت
        ۴ روز پیش         لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم) لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
        ۴ روز پیش         امیرحسین اصفهانی کن امیرحسین اصفهانی کن
        ۴ روز پیش         مسعود مدهوش( یامور) مسعود مدهوش( یامور)
        ۶ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        6