بلوغ بلورین

به رنگ نی های آفتاب خوردی بور
به بلوغ سایه های شرجی دیده ی هور
به داغ زمین در خشکسال تموز
به لب های خُشک کارونِ آفتاب سوز
به کرخه به شهر تمدن ،شهرشوش
به خرمای شیرین شادگانِ خموش
به نفت سیاهِ  زمین های شهرما
به تخت جمشید،وچهارشیرما
به کورش به آتش به فارس
که جای جای ایران شهر ماس
به رود رود خطه ی خوز ما
به خشکیُ و دریا،به شب وروزما
به سلمان فارسی،به دعبل به شاه چراغ
به مشهد،به سمنان، به تهران ومراغ
به معبد که نامش جهانیست زیگورات
به دجله ،که جاریست به رگهای فرات
به بارگاه امام اول قسم
به موسی وعیسی، به تورات وانجیل
به قران ناطق علی عادل قسم
به موسی کاظم ، به بارگاه رضا
به آن گنبدِ سبز شهر شما
به آن ضامنِ آهوی بی نوا
به شهر مدینه به قبر بقیع
به آن تربتِ پاک هزاران  رفیع
به سادات امجد ، قریشِ عرب
به دانای ناخوانده ،سواد آموز غیب، عجب
به مسعودِاحمدبه مصطفی محمد در دلهای ما
زنده باشد خاک ایران به خون رگهای ما