پروین

                         پروین                       تقدیم به روح پاک بانوی عفاف شاعر

                                   ا ندیشه های زلال پروین اعتصامی

 باگوهر اشک کرد غوغا پروین

تاگنج یتیم کرد پیدا پروین

بابال قصیده خوب پرواز نمود

از تنگ ثری تا به ثریا پروین

درشعر پر از صلابتش روشن کرد

یک بام وحدیث دو هوا را پروین

با دست قنوتیش نوازش می داد

گیسوی چکامه های مانا پروین

ناهید و زحل غبطه خورند وپروین

بر اختر پر فروغ بی تا پروین

می برد امانتی که بر دوشش بود

بی شکوه ی زخم شانه اما پروین

سیمرغ ادب چه خوش نشسته خوش باد

برقله ی کوه قاف معنا پروین

در زیر تمام شعرهایش خواندم

از شاعر مرد  درد امضا  پروین