پرورش روح

میکنم از دل برون من خاطر غمناک را

نیست جای غم درون سینه های پاک را

غم زدل بیرون کنم جایش محبت مینهم

تـا بـه زیـر پـا نهم من گنبد افـلا ک را

گربجای غصه اندر دل گزاری عشـق را

سیم وزر آید به چشمت خار و هم خاشاک را

پاک کن دل را زکینه تا که عشق آید دراو

زین بکن اسب محبت هم ببند فتراک را

خنده را برلب بیاور هرقدر مقدور هست

میکند نـابـود تبسم سـوز آتشناک را

چـون سـرشت آدمـی روز نخـست

شد عجین روح خدا و قبضۀ از خاک را

اشتراک خلق با خالق همن روح خدا

پرورش ده روح را نابود کن آن خاک را

میکند گمنام دعا از سوز دل آمین بگو

تا نصیب گردد تمامی سینه های پاک را