رندانه

دیدم به خواب حافظ شیراز می سرود

غمگین تر از همیشه به آواز می سرود

این بار حرفش  از می و ساقی و گل نبود

از مومنان خانه برانداز می سرود

آهی کشید و گفت که دل های مرده را

رنگی ز عشق نیست ولی باز می سرود

معشوقه هایتان همه از جنس ظاهرند

لعنت به عاشقان هوس باز، می سرود

چون دید شهر پر شده از شیخ و محتسب

رندانه باز شعر پر از راز می سرود

اینجا کسی نبود که همراهی اش کند

با ناله های چنگ و نی و ساز می سرود

*ترسم که اشک در غم ما پرده در شود*

روزی به ناز حافظ شیراز می سرود...