نخراشیده ....

با درود و عرض ادب

این سروده طنز را باور کنید نمی دانم مال کیه !

ولی چون دیدم زبان حالِ خودم است و شعرهای ام ، گذاشتم شما عزیران هم بخوانید و نقد کنید بر سراینده ، که البته بنده نیستم و هر چی هم می خواهید نقدش کنید ...

همین شاعرِ نا خراشیده ام

همین شعرهای نسنجیده ام

نروییده تا بذرِ اندیشه ای

که در دشت ادراک پاشیده ام

تهی از مضامین سر سبز و بکر

پُر از واژه های پلاسیده ام

و بی درد چون گریه کودکان

به دامان احساس باریده ام

نمی یابی از من نشانی عزیز

که از خویشتن خیمه بر چیده ام

و چون آه ، پنهان ام از چشم تو

که در چین آیینه پیچیده ام

ببخشید اگر که به خار سخن

دل نازک ات را خراشیده ام ...!

.

.

پ . ن

بنده این سروده را توی هیچ دیوانی ندیده ام ...!