اجر احمد

چرا یک تن هزاران مرتبه دم میکشد پر غم
و دم هم بر نمیدارد از این کوهان ماتم
چه صبری دارد این آدم

که هر دم یک غمی تازه

تل انباری ز غم بر روی هم

و این هم روی آن غمهای قامت خم نما از قرن سه تا قرن حاضر

قرن های غربت یک تن

و غمهای سیاه

که غمهای سیه غمباد میآرد و دردی بینهایت

غمی از جانب پس مانده ای از گل

گلی کان را خدایش بهر خود پرداخت و خلقش زیر پا له کرد

و احمد اجر زحمتهای عمرش را گرفت از دست امت

چه اجری بهتر از یاقوت در سرخی

از این هم بهترش را تحفه دادیمش

یکی از تیره احمد

همان احمد که عمرش صد نشد

خودش با خاندانش روی هم سیصد نشد

چرا این آخرین ذریه ناب محمد

شمار سالیانش شد به سان سالیان حضرت نوح نبی بی حد

از این بهتر نمیشد داد پاداش رسالت را

خدا داند که ما دادیم کامل اجرت کار محمد را

حسابش را که کردم خوب دانستم

اگر این باشم و آلم بخواهد عین این باشد

عمر این گل از هزاران بگذرد بی شک