سیب و گندم

روح من چون کبوتری امشب دم به دم بال بال بال کند

بر سر خاکروبه های دلم می نشیند که پال پال کند

بوی گندم دگر نمی شنود از دلِ خاکروبه های دلم

با نوکش چند بوتۀ گندم خودش آورده تا نهال کند

خاکها را به چنگ می پالد بوته ها را گرفته در منقار

با تمام تلاش می خواهد بوته ها را به زور چال کند

روح من غافل است از بختم بخت ناسازگار کز سرِ لج

می کند هر محال را ممکن، ممکنِ ساده را محال کند

چه کسی دیده بوتۀ گندم دست آخر سیاهدانه دهد؟

که شنیده درخت سیبِ سرخ عوضِ سیب پرتقال کند؟

ابرها طرح تیره ای بکشند باد همدست ابرها بشود

 آبها را زمین فرو ببرد ماه را آسمان هلال کند

در کدام آسمان کدامین فصل طبق رسمِ کدام باغ کدام

میوه های رسیده  را خورشید بر بلندای شاخه کال کند؟

سیب و گندم حرام شد دیری است بخت بد را ببین که شیطان مرد

حال ای روح سرکشِ مرتد چه کسی این دو را حلال کند

غلامعباس سعیدی