تقدیم به استاد میر سلیمانی

نوازش می کند شعرت حریر آسمانی را
حکایت می کند باران حدیث مهربانی را

اگر چند قطره کوچک چکد بر شعر عریانم
تمام دفتر شعرم کند خوش زندگانی را

کلامت تازگی بخشد به باغ شعر اندیشه
غزلهایت به بار آرد شراب ارغوانی را

به بزم شب نشینان چو دُرمی بارد از شعرت
صدف در دل بیاراید همان اشک نهانی را

نگینی خوش بر این خاتم نشسته در غزلهایت
به زیر پای هر عاشق کشد آب روانی را

عیاردفتر شعرت نداند کس در این عالم
بپا سازد به میخانه نوای شادمانی را