نصیحتی برای خودم

مشو غمگین که نتوانی عبادت کنی               بر عبادت  نتوانی خشاعت  کنی

این  غم   را  رها  ساز  ، ز تن  خود                  با غم باید زِ  جانی شجاعت کنی

مکن ظلم وستم که غم را بیش کند                همچو  شطرنجی تو را کیش کند

کلامی زدرویشان به درویشی بگو                 مکن کاری که جایت ز  اتیش کند

باز  گویم ظلم و ستم بر تن راه مده                 این   ظلم  و ستم  را  انجام  مده

بر   دنیا  چو  شب هستی  به روزی                 گویم  این گنه رابرسرانجام مده

به مغفل منشین بران ذکربه یادش                  مران صحبتی هرکلامی بجایش

لب  را گشوده  مکن  بر  هر  سخن                  بیهوده نشستی بخوان ز کتابش

هَرز چند  گاهی  به   گوری گذر کن                   بر  مردان  بد  گه  گهی  نظر کن

انکه امد و  انکه رفت  مگو  بد رفت                 انان رفتن تو هم باری برسفرکن

گویم  ای جان بر جانان  غیبت مکن                  زاین گوشت مرده را برلبت مکن

اگر کردی ، برو حلالی  را ز ان بجو                   گویم حق ناس را همراهت مکن