داستان عشق

ما داستان عشقش در کنج دل نشانیم

چون قطره باران درآسمان نمانیم

هرکوی و برزن از ما دارد نشانی از او

مانند مرغ عشقی به دنبالش روانیم

به امید وصالش هرشب ترانه سازیم

مانند پارسیان ذکرش به جان بخوانیم

چون باوری شکفته درباغ آشنایی

بانرگس خمارش همرنگ وهم زبانیم

غریب آشنایم دمی اگر نباشد

دفترشعرها رابه خاک وخون کشانیم

هرشب درآن امیدیم که صبح روشنایی

پنجره ای گشاید که مادرآن بمانیم