سگی گوشه ی دنیا...

سگی گوشه دنیا
دم تکان می دهد
تکان تکان های باد بادکی
جمع و جور نشوم
توی مشت زمین
سر در می آورم از تن زمان
می ترسم دست و پایم گیر کند
 به آن گوشه ی دنیا که
بی دست گیره 
چمدان ها جا مانده اند
کم
کم
دلم می گیرد 
ازخودم که نه
از سگی که
مرا نمی گیرد
 زبان بسته نمی داند
 ازچشم سفید آفتاب
تا گوشه ی دنج آخرین شب 
به پاهایم عادت دارم …!

.
.
پ.ن
به دوچیز ایمان آوردم
آسمان 
که نه
آفتاب 
که نه
باران 
که نه
زمین و زمان….
.
.
رضاقنواتی
بندرماهشهر