زوزۀ سگ 2

ای خداوندِ قلم دستِ تو را می بوسم

غزلت بندِ دلم دستِ تو را می بوسم

مگر آن کس که کشد زوزۀ پیهم سگ نیست؟

یا به مردار زند پوزه دمادم سگ نیست؟

مگر آن کس که کند وق وق و عوعو سگ نیست؟

کار او زوزه بود مطلق و عوعو سگ نیست؟

قلم ارث پدرم هست مگیرش از من

ریشه اش در جگرم هست مگیرش از من

قلم انگشتِ من است آی مپیچ انگشتم

مبُر ای خانه ات آباد به هیچ انگشتم

ریشه در جوهر جان دارد و بر می پاشد

دم به دم برگ و گل و میوۀ تر می پاشد

باغ پرمیوۀ فرهنگ از آبِ قلم است

این همه بوی خوش و رنگ از آبِ قلم است

گر کسی می شکند شاخۀ فرهنگِ مرا

نوش جانش که پیاپی بخورد سنگ مرا

سیب با میوه فرو می کشد و می شکند

شاخه همراه هلو می کشد و می شکند

خار و خس رسته و ناکس پسِ این پرچین است

علفِ هرزۀ نارس پس این پرچین است

داس بردار و بزن خار و خسِ پرچین را

باز کن باد بهاری نفس پرچینِ را

غلامعباس سعیدی