باز هم امشب دلم بارانی است

باز هم امشب دلم بارانی است

یاد آن دلداده ی تهرانی است

یاد شب هائی که با او پر زدم

باده ها از ساغر دلبر زدم

خلوتی بود و لب و آغوش یار

تا بگیرم در وجود او قرار

مستی ما مستی جانانه بود

آتشش بود و دلم پروانه بود

پنجه در گیسوی او دل می نواخت

دل درون آتش او می گداخت

باغبان را گرنباشد  اشتیاق

کس نگیرد از گلستانش سراغ

خال بر لب، آن که پنهان می کند

کی دل دیوانه درمان می کند

تا صدف در کام خود گوهر نهاد

از وجودش باوری دیگر نهاد

زندگی جز خوردن و خوابیدن است

زندگی یعنی ز خود پرسیدن است

آنکه چشمانش حقیقت بین شده

از حقیقت بودنش تضمین شده

آنکه دل را می زند هر لحظه خواب

پس ندارد فرصتی در انتخاب

چونکه امشب یادی از استاد شد

شب فروز از خاطراتش شاد شد

------------------

شب افروز 3/12/92