هرچند که آدم صفتم از دل خاکم

هرچند که آدم صفتم از دل خاکم

از این دل پاکم شده این گونه هلاکم

یک پرتوی نور ازلی شعله بر افروخت

از آتش عشق ازلی بوده خوراکم

دست دل من بود به دستان نگاهش

آئینه ی احساس شده این دل پاکم

یک پرده ز معنای دل افتاد و چنین شد

در کعبه ی دل آمد و شد سینه ی چاکم

--------------

شب افروز3/12/92 

باتشکر از جناب فکری عزیز و تیم مدیریت که دلسوزانه زحمت می کشند

و با تشکر از شما عزیزانم که مهمان احساسات حقیر شدید