نو گــــُــل ِ مست

تــو چــه کـردی که بهارم شده ای ،ای گـُل ِ مست؟

فـارغ از گــردش ِ دنـیـــا ، شـــده ام بـُـلـبــُل ِ مست

نــاز ِ لـیـــــلا به روان ریــخـته چــون پـیــچک ِ عـشـق

در جـــنــون مـانـده خـیـالم کـه رسیـدم  پُـل ِ مست

ســـوســنــم  واژه ی ِ تــعــریــف نــــــدارد رُخ ِ تـــــو

نـرگــسـم غرق ِ به اشک ست و گلو سنبل ِ مست

تــو کـه پــنــــهـان بــه دلـم آمــده ای، راسـت بـگــو

ریـشـه در خــون ِ جــگـر کاشته ای ،نو گـُل ِ مست؟

بـایــد از هــر چـه امیـــری است رهــا گــردم و بـس

جـان بـه حق بخشم از آن پیچـش ِ در کاکُل ِ مست

غرق ِ امواج ِ تو شد دل که سـخن سـنج ِ من است

تـو چـه کردی که دل افـتـاده در این غـُلغـُل ِ مست؟

____________________________________

مطلوبی(سخن سنج تبــــریزی)