می توان ...

می­تــــوان ای سـاقی دلـــدارها

می­توان ای چــشمِ دل بیـــدارها

می­تـــوان پروانه را پــرواز دیــد

همچو اشکِ شمــع و جویِ بارها

می­توان دَرکـی نمود از نَفـسِ آب

روشــن و پاک و زلال ، اَنـــوارها

سبز بود و سبز ماند و خنــده کرد

در حــــریم ســردِ بی پنـــدارها

می­توان شیــرین ترین بیت غــزل

بود و بر کـَـف داشت دل، گُلنـارها

با کتـــابی از هبــوطِ زنـــدگــی

شد به معـــراج از قَدِ دیـــوارهــا

می­توان ساده نشست و ساده دیـد

فرصـــت دیـــدار گنــدم زارهــا

خوشه­ خوشه مهر چید و دانه ­کاشت

با صـــداق روشــــن هشیارهـــا

می­توان انـدوه چید و جان خریــد

می­تـــــوان ای ســاقی دلــدارها!