مردان هم آبستن می شوند!

برایم جالب بود بسیار... که سروده بالا را سالا ها قبل سرودم حداقل مابین سه چهارسال قبل شایدم بیشتر یک بارهم انتشار دادم اما سریع غیر فعالش نمودم و امشب خواستم انتشارش بدم تو گوگل می چرخیدم برای پیدا کردن عکسی مناسب با موضوع سروده که با این مطلب روبرو شدم که چقدر نزدیک به عنوان و بطن موضوع سروده میباشد!! و بد ندیدم با هم بر ان مرور و خوانشی داشته باشیم که میدانم برای خیلی ها از شما گرانقدران خالی از لطف نباشد همانطور که برای من نبود
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مرد نیز آبستن می شود __ نه مانند زنان؛ آبستنی او بسیار برتر است
“… مرد نیز آبستن می شود __ نه مانند زنان؛ آبستنی او بسیار برتر است. زن می تواند انسان های بیشتری تولید کند، ولی وقتی مرد آبستن می شود، او موسیقی؛ نقاشی، مجسمه و شعر خلق می کند __ تمام چیزهایی که زندگی کردن را ارزشمند می سازد و به زندگی ارزش می بخشد.
ولی مردمان اندکی این آبستنی را احساس می کنند. آنان چنان درگیر امور دنیا هستند _ پول، در کسب آبرو و قدرت و اعتبار __ که هرگز برایشان مهم نیست که چیزی تولید کنند که پس از آنان زنده بماند.
فرزندان یک زن، یک زندگی هفتاد یا هشتاد ساله خواهد داشت، ولی اشعار اوپانیشاد چه؟ پنج هزار سال گذشته و هنوز پرارتعاش و هنوز زنده هستند __ و آن مردمانی که به این اشعار جان بخشیده اند نمی توانستند از این احساس حاملگی پرهیز کنند. هر شاعر بزرگ می داند که زمانی که شعری در درونش می جوشد تا به دنیا بیاید، او تقریباٌ احساسی زنانه دارد، تقریباٌ مانند رحمی است که آن شعر در آنجا شکل می گیرد و رشد می کند.
همین روند برای تمام هنرهای خلاقه صدق می کند، ولی برای آنان که مراقبه می کنند این بیشتر صادق است زیرا آنان یک گوتام بودا را آبستن هستند. آنان خودشان را به دنیا خواهند آورد. این پدیده ای بسیار مرموز است، ولی بسیار شبیه به بارداری در زنان است.
می گویی، ” اتفاقی در من رخ می دهد : احساسی از پربودن، از غنی بودن، و انبساط در قسمت بالای بدنم.” این ها نشانه هایی هستند که زندگی قدیم تو ازبین خواهد رفت ویک زندگی تازه در درونت شکل می گیرد. جایی که قبلاٌ خالی بوده، اینک پر و سرشار می شود. جایی که فقر بوده __ زیرا آنچه که انسان آرزو می کند و می طلبد فقط یک چیز را نشان می دهد: که او فقیر است. و حتی ثروتمندترین انسان ها را نیز به این معنی فقیر خواهی یافت: شاید همه چیز داشته باشد، ولی بازهم بیشتر می خواهد. او یک گدای ثروتمند است. فقر تو درحال ازبین رفتن است و یک غنای دیگر جای آن را می گیرد.
همه در یک زندگی ابرمانند زندگی می کنند. انسان از روی ترس __ترس از افشا شدن،ترس از آسیب پذیر بودن و ترس از برهنه بودن وجود خویش __ در اطراف خودش دیوارهایی ایجاد می کند. ولی با شروع مراقبه آن دیوارها شروع می کنند به فروپاشی؛ زیرا آگاهی به انبساط و گستردگی نیاز دارد. نمی تواند در فضایی کوچک زندانی شود__ حتی تمامی آسمان برایش کوچک است.
تو درحال یک دگرگونی عظیم هستی. این همان تحولی است که همه برای آن در اینجا جمع شده اند. می گویی، ” گلویم را لمس می کند. این احساس مرا محکم نمی فشارد، بلکه مرا و همه چیز و همه کس را در اطرافم در آغوش می گیرد. نمی دانم که آیا دیگران هم این احساس را دارند، ولی من می توانم این درآغوش گرفتن را احساس کنم. این یک لمس بدون لمس است، همچون یک سلام شیرین که به هیچ کس و هیچ چیز نشانه نرفته__ بلکه متوجه همه کس و همه چیز است. و این احساس مرا در هه جا تعقیب می کند. مانند یک آبستن شدن عجیب است که من هیچ چیز از آن نمی دانم.”
اینک بیشتر و بیشتر در موردش خواهی دانست. فقط از سقط جنین پرهیز کن! تاجایی که به مرد مربوط می شود و به خلاقیت او، نیاز به هیچ کنترل زایش وجود ندارد. مردان بیشتر و بیشتری باید به این حالت از خلاقیت دست پیدا کنند.
تعجب می کنی، ” من چگونه می توانم آبستن باشم؟ من یک مرد هستم.” برای همین است که می توانی باشی: زیرا که تو یک مرد هستی. یک زمینه ی عمیق روانشناسی وجود دارد که باید آن را درک کنی. مرد همیشه در مقایسه با زن احساس حقارت داشته است، زیرا زن می تواند بزاید و مرد نمی تواند. زن می تواند یک مادر بشود __ آغازی از یک زندگی دیگر ومرد از آن ناتوان است. برای جایگزین کردن این، مرد شروع کرد به یافتن راه هایی تا بتواند خلاق و مولد باشد. این یک نیاز عمیق روانشناختی است برای ازبین بردن آن احساس حقارت.
مردان نقاشی های بزرگ، شعرهای بزرگ، رقص های بزرگ و موسیقی های بزرگ را خلق کرده اند __ همگی این ها فقط جایگزین هستند. برای همین است که زنان برای ایجاد این چیزها زحمتی به خود نداده اند.{…}
زن احساس رضایت دارد زیرا که می داند می تواند زندگی را خلق کند. شاید تو یک مجسمه ی زیبا خلق کنی، ولی بازهم چیزی مرده است. شاید یک قطعه ی موسیقی عظیم بیافرینی، ولی این نیز پایدار نیست: مانند باد می آید و می رود، ولی این مخلوق های تویک کودک زنده نیستند __ کودکی که لبخند می زند و نفس می کشد و شگفتی های این دنیا را می بیند.
به نظر می رسد که تمام هنر ها و خلاقیت های مردان فقط جایگزینی فقیر برای نیروی آفرینندگی زن باشد. بارها از من سوال شده که چرا زنان جزو شعرا و موسیقیدانان و مجسمه سازان بزرگ دنیا نیستند. دلیل این است که آنان می توانند زندگی را خلق کنند، نیازی ندارند که چیز دیگری بیافرینند.
زن و مرد فقط در یک نقطه و در یک نکته باهم دیدار می کندد و من آن را فضای مراقبه می خوانم __ جایی که زن و مرد واقعاٌ باهم برابر هستند، زیرا هردو می توانند خویشتن را متولد کنند. می توانند دوباره زاده بشوند و هردو می توانند از اشراق آبستن شوند.
بجز در فضای مراقبه، زن و مرد دو گونه ی متفاوت هستند. آنان فقط در مراقبه ی عمیق با هم دیدار می کنند. و تازمانی که تمام بشریت مراقبه گون نباشد، زن و مرد باهم خواهند جنگید. عشق آنان همیشه بالا و پایین خواهد رفت __ لحظاتی زیبا وجود دارد و لحظاتی از زشتی؛ لحظاتی از سرخوشی وجود دارد و لحظاتی از دردو رنج.
ولی در مراقبه __ اگر دو مراقبه کننده انرژی های خود را باهم سهیم شوند __ عشق یک پدیده ی ثابت خواهد بود: تغییر نخواهد کرد. عشق کیفیت ابدی دارد؛ الهی خواهد شد.
ملاقات عشق و مراقبه بزرگترین تجربه ی زندگی است.
داشتن عشق بدون مراقبه یعنی داشتن یک زندگی پردردسر و سرشار از تشویش و نگرانی __ همیشه در اغتشاش و کشمکش. لحظاتی از سکوت خواهد بود، ولی آن سکوت چیزی جز جنگ سرد نیست __ آمادگی برای جنگی دیگر؛ همین. روشن است که برای آماده شدن برای جنگی دیگر، باید که برای چند لحظه و برای چند روز ساکت باشی!
ولی چنین چیزی تاکنون ممکن نبوده است، زیرا تمام مذاهب راهی اشتباه را در پیش گرفته اند.آنان تصمیم گرفته اند که زنان و مردان را ازهم جدا کنند؛ تصمیم گرفته اند که آنان را دشمن یگدیگر سازند. و تمام این مذاهب با من مخالف هستند زیرا که من برای یک هدف تلاش می کنم: که تاجایی که به مراقبه مربوط است، این در انحصار هیچکس نیست: نه مرد و نه زن. مراقبه فقط نقطه ی دیدار است: جایی که در آن نه مرد، مرد است و نه زن، زن؛ هردو موجودات انسانی هستند و خدایان بالقوه، تخم های خداگونگی و الوهیت.
نه عشق به تنهایی قادر به آن است __ زیرا که دردسرش خیلی زیاد است __ و نه مراقبه به تنهایی می تواند، زیرا بدون عشق، مراقبه بیشتر مانند سکوت گورستان است: دیگر رقصان نیست و دیگر شکوفا نیست. آری، آرامشی هست ولی آن آرامش شبیه به مرگ است __ زنده نیست. آن آرامش دیگر تنفس نمی کند و دیگر تپش قلبی ندارد.
تمام زندگی من فقط وقف یک برنامه بوده است: چگونه عشق و مراقبه را کنارهم بیاورم __ زیرا فقط از طریق این ملاقات است که یک انسانیت تازه ممکن خواهد بود. و فقط در ملاقات عشق و مراقبه است که دوگانگی مرد و زن __ نابرابری مرد و زن __ ازبین خواهد رفت.
نهضت آزادی زنان نمی تواند سبب خیر باشد. من مستقیماٌ به آزادی زنان علاقه ای ندارم؛ توجه من به آزادی همگان است __ زیرا اگر زن آزاد نباشد، مرد نیز آزاد نخواهد بود. رابطه ی عملکردی زن و مرد مانند زندانی و زندانبان است: آنان هردو دربند یکدیگر اسیر هستند. نه مردان آزاد هستند و نه زنان __ هردو در یک بردگی که بریکدیگر تحمیل کرده اند به سر می برند؛ به این امید که اگر دیگری را به اسارت خود درآورند، آزاد خواهند بود. ولی آن دیگری هم راه خودش را برای به اسارت کشیدن تو دارد.
فقط در مراقبه، در سکوت، جایی که عشق شکوفا می شود، می تواند یک هماهنگی طبیعی، یک برابری و تعادل طبیعی بوجود بیاید __ بدون مبارزه و بدون جنگیدن. و زمانی که این تعادل و برابری طبیعی باشد، زیبایی خاص خودش را دارد.
دیان جان، می پرسی، “آیا مردان هم می توانند آبستن شوند؟”
تمام فرهنگ، هرآنچه که تمدن می خوانید چیزی جز حاصل آبستنی تعدادی اندک از مردان نیست. هر مردی ظرفیت آبستن شدن را دارد، ولی تعداد بسیار اندکی این چالش را پذیرفته اند و این راه طاقت فرسا را پیموده اند. حامگلی زنان فقط بیولوژیک است. مرد نمی تواند آنگونه باردار شود، ولی از نظر معنوی می تواند آبستن شود. و زنان، هم می توانند بطور بیولوژیک و هم بطور روحانی آبستن شوند.
و می پرسی، ” آیا شبانه با من دیداری داشته اید، باگوان؟” دیان جان، آیا فکر می کنی من روح القدس هستم که دختران باکره را آبستن کنم؟ و حالا که از دختران باکره خسته شده ام، شروع کنم به آبستن کردن مردان، مردان باکره؟ من روح القدس نیستم __ من ابداٌ یک مسیحی نیستم! ولی این درست است: تو آبستن شده ای. احساس برکت کن و از آن لذت ببر! و تا می توانی آن را تغذیه کن: این به تو یک تولد خواهد بخشید: یک توی جدید!
گزیده ای از کتاب “روح عصیانگر” سخنان اوشو در فوریه 1987

سلام و عرض ادبی و احترامی دوباره دارم خدمت تک تک تاج سرانم بانوان ، اقایان گرامی اساتید معزز و اعضای خوب و نجیب شعرناب ضمن تبریک فرا رسیدن بهار طبیعت و عید باستانی نوروز و عرض شرمندگی که نتوانستم تشکر ی جدا گانه از تک تک شما نور چشمان نمایم وان هم عالت ضیق وقت از تک تک عزیزانی که صفحه ی این خادم را با نظرات زیبا و بسیار ارزشمند و نقد های خوبشان منور نمودند تشکر می نمایم دوستتان دارم شدید وفراوان ایام نوروز به کامتان شیرین

درود براستاد عزیزو بزرگوارم
که همیشه با افراغ اندیشه های متفاوتشون
مارا به تفکر و تامل ومطالعه می کشانند


چقدر زیبا
بازبانی ساده اما درعین حال عمیق وتاثیرگذار
باید بشینم یکی دوروز برم توفکر
آبستن شدن یک مرد درظاهرناممکنه اما دراصل هرمردی می تونه آبستن باشه
آبستن خوبی آبستن بدی آبستن عشق آبستن نفرت
آبستن حسد ابستن حرص و..............................
و زایشش هم متفاوته اگرآبستن خوبی وروشنی وعشق باشه
محصولش هنری ناب و بی نظیر میشه واگر ابستن بدی باشه
نوزادی عقیم متولد خواهدکرد وهنرش هم رنگ وبوی بدی خواهد داشت
کلییییییییییییییییییی حرف پشتشه
لوله ی چشمانم را می بندم هم که دیگه عالی عجب کنایه ای بود احسنتتتتتتتتتتتتتتتتتتت
دست مریزادددددددددددددد
واقعن لذت بردممممممممم


زور زور سپــــــــــــــــــــــــــــاس
درضمن این متن نقد رو هم که گذاشتین بسیارعالی بود
اما من بابعضی جاهاش موافق نبودم
من هم قبول دارم مردان هم می توانند آبستن شوند
اما با این که می گه آبستن مردان برتره نه موافق نیستم
وخودنویسنده هم با آوردن این جمله در اخر حرفاش
که (زنان، هم می توانند بطور بیولوژیک
و هم بطور روحانی آبستن شوند.)
ناخواسته رد کرده حرفای خودشو وتناقض داره
بازم به نظرمن زنان درمراحل بالاتری هستند
چون همیشه ابستنندوهم می توانند بطور بیولوژیک
و هم بطور روحانی آبستن شوند
ولی اینکه خیلی درد داره آخه
مدام باید بزایند یابچه یا موسیقی نقاشی شعر مجسمه
ولی این زایش ها هرچند گاهی کشنده هم هست
عجب لذتی داره وقتی که درداش تموم میشه
حتی در زایمان طبیعی وتولد وفرزند اوری هم
باوجود داشتن درد ورنج زیاد لذتی است
که مردها هرچقدرهم موسیقی وفلسفه وشعر ونقاشی بزایند این لذت راتجربه نمی کنند
چون زایش زن امری الهی وروحانی است ولذتش وصف ناشدنی
ازدامن زن مرد به معراج می ره
پس آبستن شدن مرد برتر نیست کی گفته
من قبولش ندارم
مردهم آبستن می شود بله موافقممممممممممم
اما برتری اش رو قبول ندارم ....................
یعنی من حرف کتاب رو قبول ندارم
زن ومرد هردو دراین مقوله برابرند
تعیین اینکه کدام یک اززن ومرد درزایش وخلق برترند سخته و نمیشه تایین کرد کمیت وکیفیت را



جسارتم رو ببخشید استادعزیزم
فقط نظرمو گفتم درستی یاغلطیش رو نمی دونم
امانتونستم حرف نزنم دیگه
حالاحتمن با خودتون می گید
جوال دوز کجاست
تا لبهای ی این ضعیفه رابه هم بدوزم

من که دررفتم

درود استاد احمدی زاده عزیز و گرامی
صبح بهاری شما بخیر
نوروز تان پیروز
عید بر شما و خانواده محترم مبارک
سال خوب همراه با سلامت و موفقیت برایتان آرزو میکنم
خرم و خوش باشید

درود استاد عزیزو بزرگوارم احمدی زاده
من هم سال نو رابه شما وخانواده ی عزیزو بزرگوارتان تبریک عرض می کنم وامیدوارم روزهایی سرشار ازشادی وسلامتی وخیروبرکت پیش رویتان باشد

درود بر سید فهیم و زیباااکلام شعر ناب
با استاد جلالی بزرگوارم موافقم شما همیشه برگ تازه ای برای رو کردن دارید . زیباااا،بکر ،و بسیااار بامحتوا میسرایید.صفحه ی شعرتان کلاسی است برای آموختن و این بار :

شاهکاری به نام
«مردها هم آبستن می شوند»
شعر از دو بند تشکیل شده :
بند اول از درد می گوید:

مردان هم
آبستن می شوند!
آن هم
به یک نگاه؛

و بند دوم از درمان:

زین پس،لوله های
چشمم را
خواهم بست...

میگویند مردان از راه چشم عاشق می شوند . بانگاهی به سه تیپ شخصیتی سمعی،بصری و لمسی شاید بتوان بر این باور عامیانه صحه گذاشت .اگرچه شاید تعمیم پذیر نباشد.اما انچه از این باور حمایت می کند این ویژگی مردانه است که مردان در برابر جنس مخالف، ذاتاجست‌وجوگرند و چشم مهم‌ترین ابزار جست‌وجوست.
و شما استاد فهیمم !اشاره ی زیبایی به این باور داشتید:

مردان هم
آبستن می شوند!
آن هم
به یک نگاه؛


و اما این جمله ی زیبا از استاد جلالی نظرم را جلب کرد:
«مگر می شود ندید و عاشق نشد؟ اما هر چه می کشیم از این چشم هاست..»
یاد دو بیتی مشهور باباطاهر افتادم:
«ز دست دیده و دل هردو فریاد...». این، نه یک اصل عرفانی که اصلی انسان شناختی است: «نخواستن»، آرامش می‌آورد. آنچه اضطراب‌آور است، «خواستن» است، مخصوصا اگر به‌دنبالش «نرسیدن» باشد. پس، آنچه در احکام شرعی و قواعد اخلاقی درباره مراقبت از نگاه، مخصوصا برای مردان آمده، ریشه در اصول انسان شناسی دارد.
و استاد بزرگوارم چقدر زیبا به آن اشاره کردند:

زین پس،لوله های
چشمم را
خواهم بست...

هم درد را گفتید و هم درمان را و زیبا هم گفتید . واما :

یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد
.

سلام بر استاد گرانمهر آقای فکری احمدی زاده
افراغ اندیشه یعنی همین !!!
معانی مختلفی را می توان از یک کوتاه برداشت کرد و آن را نمو و پرورش داد .
من این کوتاه شما را اینگونه معنا کرده ام که چشم راه ورود به ناشناخته هاست بعضی از این ناشناخته ها را خداوند منع کرده اند و دستور داده اند که مراقب نگاهمان باشیم :
شکی نیست که نگاه سرآغاز لغزش و گاه سقوط و انحراف است. ممکن نیست کسی نگاه خود را کنترل نکند اما موفق به «مهار نفس و شهوت» بشود، زیرا پس از دیدن «میل و هوس» تحریک می‌شود.
بنابراین اولین قدم اساسی و عملی در کنترل میل و هوس ـ به خصوص برای مرد ـ مراقبت از نگاه است. اسلام دستور داده که اگر کسی به طور غیر ارادی چشمش به نامحرم افتاد، از نگاه مجدد که مسلّماً عمدی و آلوده است بپرهیزد، حتی چهره طرف مقابل را در ذهن خود تداعی نکند و از هر گونه فکر و خیال وسوسه‌انگیز خودداری نماید.
پیامبر اکرم(ص) فرمود: «نگاه به نامحرم تیری زهرآلود از ناحیه شیطان است. هر کس از ترس خدا آن را ترک گوید، خدا به او ایمانی می‌دهد که شیرینی‌اش را در دل احساس کند».(1)
براى کنترل نگاه از گناه راهکارهایى وجود دارد که مهم‏ترین آن‏ها عبارتند از:
1- خداباورى: اعتقاد به خدا و یقین داشتن به این که انسان در محضر او است و خدا ناظر بر تمام احوال و درون آدمى است، به انسان کمک مى‏کند نگاه خود را کنترل نماید. امام صادق(ع) مى‏فرماید: «فروبستن چشم از گناه میسّر نیست مگر این که انسان عظمت و جلال پروردگار را در قلبش دیده باشد».
از امام على(ع) سؤال شد: توانایى بر کنترل چشم چگونه حاصل مى‏شود؟ فرمود: «این که خود را تحت قلمرو سلطان آگاه از همه مسائل بدانى و تسلیم او باشى».(2)
2- توجه به آثار فروبستن چشم: اگر انسان بداند کنترل نگاه چه آثار و برکاتى دارد، قطعاً به ادامه آن تشویق خواهد شد. آثار و فوائدى که بر چشم پوشى مترتب است، عبارتند از:
أ) راحتى دل: کسى که چشمش را فرو بندد، دلش را آرام کرده است.
با چشم چرانى انسان احساس آرامش نمى‏کند، زیرا آنچه دیده می‌بیند، دل به سوی آن روان می‌شود.
زدست دیده و دل هر دو فریاد هر آن چه دیده بیند، دل کند یاد
امیرمؤمنان‏(ع) مى‏فرماید: «کسى که چشمش را فرو بندد، دل را آسوده کند».(3)
احساسات و غرایز شهوانى تمام نشدنى و سیرى‏ناپذیر است و نفس اماره انسان را به بدى و زشتى هر چه بیشتر وادار مى‏کند.
امام على(ع) مى‏فرماید: «کسى که چشم فرو بندد، دلش را صفا داده است».(4)
ب) کشف حقایق: رسول اکرم(ص) مى‏فرماید: «چشمتان را فرو بندید تا شگفتی‌ها را ببینید».(5)
ج) شیرینى عبادت را حس کردن: پیامبر مى‏فرماید: «مسلمانى چشم خود را از زن نامحرم فرو نمى‏بندد مگر آن که خداوند شیرینى عبادتش را در دل او ایجاد مى‏کند».(6)
د) تزویج حور العین: امام صادق(ع) مى‏فرماید: «کسى که نگاهش به زن نامحرمى بیفتد، پس چشمش را به سوى آسمان افکند و یا نگاهش را فرو بندد، خداوند حورالعین را به ازدواج او در مى‏آورد».(7)
3- توجه به پیامدهای چشم چرانى: کسى که بداند چشم چرانى چه پیامدهاى ناگوارى دارد، قطعاً به ضرر خود اقدام نخواهد کرد و نگاهش را کنتزل خواهد کرد.
چشم چرانى، زاینده گناهان و از ترفندهاى شیطان است. امام علی(ع) مى‏فرماید: «چشم‏ها کمینگاه شیطان است».(8)
به نظر کارشناسان، چشم‏چرانى منشأ عوارضى چون دشوارى تنفس، درد اطراف قلب، تپش قلب، ضعف و خستگى عمومى، سردرد، بى قرارى و خستگى فکرى است. (9) پس چشم چرانى عوارض جسمانى و روحى بسیارى دارد که شناخت این امور در درمان چشم چرانى مؤثر است. کسى که خواهان روانى شاد و آرام است، باید از این عادت دست بردارد.
رسول اکرم(ص) مى‏فرماید: «کسى که چشمش را از حرام پر کند، خداوند روز قیامت چشمش را از آتش پر خواهد کرد، مگر آن که توبه کند و برگردد».(10)
در روایت دیگر مى‏فرماید: «نگاه تیرى از تیرهاى مسموم شیطان است».(11)
حضرت مسیح(ع) فرمود: «از نگاه به نامحرم بپرهیزید که بذر شهوت و رشد دهنده فسق است».(12)
4- راندن افکار شیطانى: براى کنترل نگاه، باید اندیشه را از نفوذ افکار شیطانى دور نگه داشت، زیرا گام نخست در انحراف، فکر کردن درباره آن است. امام على(ع) مى‏فرماید: «کسى که در باره گناه بسیار بیندیشد، سرانجام به آن کشیده خواهد شد».(13)
5- پرهیز از عوامل تحریک‌زا: تخیّلات تحریک کننده، رفت و آمد در جاهایى که نامحرم است، گفت و گو با نامحرم، دیدن فیلم‏ها و عکس‏هاى مبتذل، زمینه را براى چشم چرانى فراهم مى‏کند.
6- دقت در دوست‌یابى: بررسى‏ها نشان مى‏دهد که نوجوانان، اوّلین قدم‏هاى انحراف و تباهى را به کمک دوستان ناباب برداشته، سپس در سراشیبى سقوط قرار گرفته‏اند.(14) آلودگى و انحراف، به سرعت از طریق دوستان نا اهل به افراد پاک و سالم سرایت مى‏کند و چشم چرانى از این قاعده مستثنا نیست
امام على(ع) مى‏فرماید: «از معاشرت با مردم فاسد بپرهیز که طبیعت تو، ناخودآگاه ناپاکى را از طبع آن‏ها دریافت مى‏کند».(15)
7- ازدواج: یکى از راه‏هاى مؤثر در کنترل نگاه، ارضاى صحیح غریزه جنسى از طریق ازدواج است. رسول خدا(ص) مى‏فرماید: «اى گروه جوانان! هر یک از شما که قدرت ازدواج دارد، حتماً اقدام کند، زیرا این بهترین وسیله است که چشم را از نگاه‏هاى آلوده و عورت را از بى عفتى نگه می‌دارد».(16)
8- تقویت اراده: چشم چرانى اگر به صورت عادت در آمده باشد، همچون ویژگی‌های طبیعى و ذاتى، دامنه دار و پر نفوذ مى‏گردد و به صورت طبیعت دوم در مى‏آید. در این حال رهایى از این عادت ناپسند، نیاز به تصمیم و عزمى راسخ دارد. آن چه در شروع کار مهمّ است، خواستن و انگیزه داشتن است. براى مبارزه با چشم چرانى باید دو کار انجام گیرد:
الف) به خواسته نفس پاسخ مثبت داده نشود،
ب) عادت پسندیده‏اى جایگزین گردد و خود را به کارهاى پسندیده مانند مطالعه کتاب و ورزش مشغول سازد.

در ادامه کوتاه نابتان نوشته اید که لوله های چشمم را میبندم ،خوب شاید از خود بپرسیم که مگر چشم هم لوله دارد ؟! برای خودم اینگونه تفسیر کردم که هر چشم دو عصب دارد که پیام را به مغز میبرند و در محلی به اسم کیاسمای بینایی به هم برخورد می کنند و در نهایت یک تصویر را میبینیم . انسان در عمل دیدن نقشی ندارد ولی میتواند آنرا به وسیله پلک کنترل کند . پس اگر پلک ها را ببندیم دیگر تصویری را نخواهیم دید تا گرفتار عواقب آن گردیم .
بیشتر توصیه اسلام به مردان نیز برای فروبستن چشم ها می باشد که آبستنی گناه را درپی خواهد داشت و آیات و روایات متعددی در این باره بیان شده است .
شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) مظلومه ی زمان بر شما و یاران شعر ناب تسلیت باد .
⭐✳⭐✳⭐✳⭐✳⭐✳⭐✳⭐✳⭐
💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮
❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇

درود بر سید گرانقدر شعرناب جناب استاد حاج فکری احمدی زاده گرانقدر
به نوبه خود فرارسیدن بهار و آغاز سال نو را به جنابعالی و خانواده محترمتان و تمام خانواده بزرگ شعر ناب تهنیت می گویم و برای همگی سالی همراه با عشق وموفقیت و سلامتی آرزومندم .

درود و عرض ادب.
بنده دیر به این نوشته رسیدم.اما رسیدم
از تعاریف و تمجیدهایی که شد بگذریم
از متن قابل توجه اوشوی عزیز هم بگذریم که البته یک نقد کوچک‌بر آن وارد بود،که‌ مجال بحثش طولانی است
اما شعر شما،ابتدا اینکه واژه ی زین پس برای یک گویش کلاسیک و شعر کلاسیک بهتر است و در شعر شما خیلی غریب و جدا نشسته است انگار که خجالت میکشد
کاش به جایش واژه ی دیگری را دعوت میکردید
سپس عمل وازکتومی یا بستن لوله برای کسی است که بارور میکند نه بارور میشود،چشم اگر بخواهد آبستن نشود یا باید تمام محرکات که موجب هستند وازکتومی کنند یا چشم رحم خود را تخلیه کند،که البته چشم هایی که بی احساس شده اند در روزگار فراوان هم شده انگار سرزمین زامبی ها شده زمین...
دستمریزاد و امیدوارم هم در سرودن هم در مدیریت موفق تر از همیشه باشید و خداقوت