قفس عشق

در قفس عشق تو زندانیم

حبس ابد خورده به پیشانیم

دفتر شعر و غزل و یاد تو...

عاشق این خطه ی بارانیم!

زلزله ی یاد تو با ما چه کرد...؟!

ای سبب هر شب ویرانیم!

بس که منظم به غمت سوختم...

شعر شدم!حیف نمی خوانیم

تخم محبت به زمینم بکار

مستعدم! گر چه بیابانیم

شاخه و برگم که به پای تو ریخت

منتظر برف زمستانیم

آمده ای...!وای که نشناختی

پیر شدم یار دبستانیم؟!

داد زدی باش که میدانمت!

لاف نزن! ای که نمیدانیم

ای که شب و روز به یاد توام...

قول ندادی که نرنجانیم؟!

داد زدم محض رضای خدا...

ترک نکن باز به آسانیم!

ساده تر از کودک ده ساله ام

انگ زدی باز به نادانیم

فلکه ی گیجم که تو دورم زدی

بوق نزن عشق خیابانیم!

حرف دلم را بزنم میروم

منتظر مصرع پایانیم