شمع

همه شب شمع شب افروز شده مهمان دلم
همدمم شد با تمام گریه هایم گریه کرد
آتش
قسمت من همه از روز ازل این بوده
چو بسوزم در آتش که درمانی نیست
دل
گر غم رود از این دل من باز بیاید
آخر ز ازل بوده همه محرم رازم
شبهای شعر
شبهای شعر منو این قصه های تلخ
اکنون درون من که طوفانی بپا شده
قفسم
کس سراغ دل ما را نگرفت یک آنی
عمری اندر قفسم سوختم و ساخته ام
فریاد
هر چه فریاد زدم که قفسم قفل شد
کس به غیر مرگ نبود آن لحظه بالای سرم