اشک ِ انتظار

این انتظار، خانه ی دل را خراب کرد

با دست اشک ،چشم ِ مرا کامیاب کرد

این گریه های سخت ِ شبانه ،تگرگ وار

نهر ِ نگاه ِ خسته ی ِ من را پر آب کرد

باران زد و نگاه من از اشک زاده شد

انگار هم پیاله ی بزم ِ سحاب کرد

خشکیده بود چشمه ی چشمم کویر وار

اشک آمد و به پای وفایم ثواب کرد

این درد ِهجر ،حال ِمرا بد گرفته است

آخر نیامدی و دلم را کباب کرد

دست خزان جوانی من را زمن گرفت

موهای من به رنگ سفیدی خضاب کرد

ای خالق تغزل هر لحظه ی خیال

این انتظار ،خانه ی دل را خراب کرد

...

مهدی نعیم/خیال