شب شعر

تسکین غم و درد دلم، جز غزلم چیست؟

خواهم که بگویم...بنویسم...به کسی چه؟!

یاغی تر از اینیم ،جلو دار قلم کیست؟

امشب شب شعر و غزل و نثر و ترانست

به به به قلم!نمره ی رقص کمرت بیست

تا جاده ی خطهای موازی همه رامند...

خواهم که برانی!بفرما وسط پیست

دروازه ی احساس، قرق میشود امشب

ای واژه ی فرار، به فرمان قلم ایست

پاشیده به کاغذ قلمم، واژه به واژه...

هر واژه که پا داد، گرفتیم و قلم ریست

وقتی که تویی پشت تمام کلماتم...

یک لحظه بدون غزل و واژه توان زیست؟