مرغ سلیمان

عاقل کسی است وارد خانه تو شد

عاشق بشمع روی تو چو پروانه شد

پروانـه وار گـرد وجود تـو پر کشـید

خودرا بسوخت حکایتش همه افسانه شد

ای خوش به باده پرستی که مست گشت

نوشید مـی زجـام تـو و مستانه شـد

گفتم بـه خـویش شمـۀ ازصـفات تـو

ازدست داد عقـل عاشق دیوانــه شـد

آن زاهدیکه منع نمود خوردن شـراب

خورد جرعۀ شراب وراهی میخانه شد

آن طائـریـکه شوق پریـدن نـدارد او

از نقطه عـروج جـای بـه ویـرانـه شـد

مرغیکه پر کشید زنزد سلیمان لحظه ای

خوش داد خبر به سلیمان بسر شانه شد

بستـن بـه گردنش نـامـۀ بنـام خــدا

پرواز کنان سوی صبا و بلقیس خانه شد

یـکتا پـرست خشت نهـاد خانـه خــدا

آن خانه در جهان بسی عـارفـانه شـد

آن جامدیـکه هیچ نـدارد بیـان ونطـق

از دوری حبیـب ستـونـی حـنانـه شـد

گمنام را همیشه بـود مـهر تـو به دل

دل بسته شد به تو با خـلق بیگـانه شد .