بر قدومت گل بکارم
برشعورت دل بنازم
در غیابت اشک ریزم
در حضورت خود ببازم
***
در روزنه ی دالان هم نشینی،
تنها صدای مهیب سکوت به گوش میرسد.
و خنده ی دیوانه وار خاطرات بر روی دیوار های تاریک... .
تمام وجودم را لمس می کند ،بی کسی
و تمام تنهایی از بیخ گوشم رد می شود!
خوشحال میشم از نقد شنیدن و خواندن