غنچه ی زیبا

    تقـدیم به بهترین داداشی دنیـا:

" محمّــد رضـا صــالحـی "

تـو غنچه ی خـوشبـو و لطیـفی
تـو بـرادری  خــوب  و شفـیقی

ازعطـر خوش ِ تـو مست ِ مستم
من بـا تـو ز رنج وغصّـه رَستم

تـو بـوی خــوش ِ بهشت  داری
از بهـــر وصـــال  بـی قــراری

پَـرپَـر مَشـو ای غنچه ی زیبـا
تـا پـُر شـود ازعطــر تـو دنیــا

مـن چـون تـو گـُلی ندیده بـودم
وصف ِ تـو فقـط  شنیـده  بـودم

 شــادم  کـه  کنـار ِ تـو رسیـدم 
ای نـوگـُل ِ مـن  تـویی  نـَویـدم

تـو غـُنچــه ی  آدمیـّت  هستی
خـوش دردل خواهـرت نشستی

شـُد شکـوفه از مهـرتـو دلشـاد 

ای  بــرادرم  قـلب ِ تـو  آبـــاد

پی نوشت : 

بداهه ی ازدل برآمده ی فوق را دیروز صبح

پس از خواندن شعر غنچه ی زشت سروده ی

برادر خوبم محمد رضا صالحی تحت تاثیرحال

 و هوای این شعرسـُرودم که با دنیایی ازعشق

و محبّت خـواهرانه ام تقـدیمش می کنم و او را 

 برای خـودم یک برادر کوچکترواقعی می دانم

که خـدا ازطریق ایـن سایت به من هدیه کرده.